بررسی جهش های ژن گیرنده ی آندروژن در مردان مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک

ناباروری مردان یک سندروم چند عاملی (multifactorial) است و در حدود 25% از مردان نابارور، دلیل ناباروری ناشناخته (idiopathic) است. ناباروری مردان با عوامل غیر ژنتیکی و ژنتیکی مختلف مرتبط است. از فاکتورهای ژنتیکی درگیر در ناباروری مردان می توان به اختلالات کروموزومی، مونوژنیک و اندوکرینی و موتاسیون های dna میتوکندریایی اشاره کرد. تکوین فنوتیپ مردانه و اسپرماتوژنز، وابسته به وقایع سلولی پاسخ دهنده به آندروژن هاست. اعمال آندروژن ها توسط گیرنده آندروژن (ar) میانجی می شود. ar توسط یک ژن single copy واقع در کروموزوم x کد می شود. این ژن شامل 8 اگزون است و یک فاکتور رونویسی داخل سلولی متعلق به سوپرفامیلی گیرنده های استروئیدی/هسته ای را کد می کند. ar دارای 4 دمین عملکردی اصلی است: ntd، dbd، lbd و ناحیه لولا. یکی از نواحی مهم ژن ar، پروموتر آن می باشد که دارای یک ناحیه غنی از gc و بدون توالی های تیپیک tata و caat می باشد. همچنین یک پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی (g1733a) در اگزون 1 وجود دارد که توسط آنزیم محدود کننده stui مشخص می شود. به منظور بررسی ارتباط ژن ar با ناباروری مردان، نمونه خون 30 مرد نابارور و 28 فرد کنترل مورد آنالیز قرار گرفت. dna ژنومی از لوکوسیت ها استخراج شد. در بخش اول این مطالعه، تکنیک pcr-sscp جهت شناسایی موتاسیون های موجود در ناحیه پروموتری ژن ar انجام شد و هیچ گونه تغییری در مهاجرت باندهای dna، در دو گروه بیمار و کنترل مشاهده نشد. در بخش دوم، تکنیک pcr-rflp جهت بررسی پلی مورفیسم موجود در اگزون 1 (g1733a)، مورد استفاده قرار گرفت. فراوانی ژنوتیپ های gg، ga و aa به ترتیب در گروه بیماران برابر با 66/66%، 33/23% و 10% و در افراد کنترل برابر 27/77%، 72/22% و 0% بود. تفاوت معناداری در فراوانی اللی بین نمونه های مورد مطالعه، مشاهده نشد (?2=2.40; p=0.3). یافته های حاصل از این مطالعه نشان می دهند که ارتباطی بین پلی مورفیسم های بررسی شده و ناباروری مردان در جمعیت مطالعه شده، وجود ندارد. با این حال، مطالعات بیش تری در زمینه ی پلی مورفیسم های ar و اعمال بیولوژیکی آن ها، برای درک نقش این پلی مورفیسم ها در تکوین ناباروری مردان نیاز است.